سنگ ساختمانی چینی
سنگ چینی همان سنگ مرمریت یا آهکی دگرگون می‌باشد که دانه‌ها یا بلورهای تشکیل دهنده آن با چشم قابل مشاهده است. در واقع سنگ چینی به انواع مرمریت‌های دانه ریزی گفته می‌شود که بافتی تماما بلور داشته باشد و عمده آن از کلسیت و به مقدار کمی ولاستونیت به عنوان کانی‌های اصلی تشکیل شده باشد. این نام در دو دهه اخیر در ایران باب شده و ظاهراً به این علت به آن چینی می گویند که در ضخامت‌های کم در حدود ۲ سانتیمتر در مقابل ضربه صدای چینی تولید می کند.
روش استخراج سنگ های چینی از معدن به صورت سیم برش است. استخراج آن ها اکثراً به شکل نرم بر و بعضاً نیز به شکل سخت بر می‌باشند. سنگ‌های چینی تنوع رنگ کمی دارند و معمولاً در رنگ سفید و یا در رنگ سفید با هاله یا رگه‌های زرد وجود دارد. سنگ‌های چینی سنگ‌های محکم و بهداشتی هستند و تقریباً در همه مکان‌های یک ساختمان حتی جاهایی که آبریزش زیاد دارند استفاده می شوند. این سنگ ها در مراکز بهداشتی درمانی به صورت تیشه ای یافت می‌شود.
سنگ چینی مهرگان
سنگ ساختمانی کریستال
بعد از کلمه چینی در بین عموم مردم کلمه کریستال باب شده و به سنگ آهکی دگرگون (مرمریت و چینی) گفته می‌شود که بلورهای تشکیل دهنده اش درشت باشد. سنگ‌های کریستال عمدتا در رنگ های خاکستری تیره تا روشن یافت می شوند. به جهت آنکه درخواست بازار از این سنگ نسبت به سالهای گذشته کمتر شده بنابراین میزان استفاده و در نتیجه استخراج معادن این سنگ کمتر شده است.
در سالهای گذشته میزان کاربرد و استفاده از سنگ ساختمانی چینی در ساختمان سازی به خصوص در نمای ساختمان ها بسیار گسترده بود ولی به علت تنوع نداشتن در رنگ های مناسب و ناکارآمدی این سنگ در نمابا سنگ های تراورتن و سایر کالاهای مشابه جایگزین شد. به همین جهت است که تولید آن طی سالهای گذشته به شدت دچار افت شده است.
از سال ۱۳۸۶ این سنگ مورد توجه انبوه سازان مسکن قرار گرفت، به دلیل اینکه قیمت آن در بازار سنگ داخلی پایین بود، مخصوصا متولیان بخش مسکن مهر از سنگ های چینی بسیار استقبال کردند. همچنین شهرداری‌ها از این سنگ جهت ایجاد مبلمان شهری و کف سازی معابر استفاده نمودند. با این وجود میزان استخراج طی سالهای اخیر سیر نزولی پیدا کرده است.